Hej og velkommen til Tankemylder.
I dette lille segment på bloggen, åbner jeg det øverste låg og lader hjernen flyde ud.
Tankemylder er min samtale med mig selv og Jer. Den er formentlig usammenhængende, men komme direkte fra mit hjerte.
Her stiller jeg spørgsmålstegn, prøver at finde forståelse for forskellige emner og deler mine idéer og erfaringer på forskellige punkter. Alt hvad du læser i tankemylder er baseret på mine egne iagttagelser og samtaler med min omgangskreds, som har givet stof til eftertanke.
Jeg vil derfor understrege, at intet af det du læser i dette indlæg har nogen som helst faglig begrundelse.
Kropsidealer og Udseende
Det første indlæg i dette segment handler om kropsidealer. Vi har dem alle, og vi bliver gang på gang præsenteret for dem.
Jeg har tænkt meget over, hvordan mange af os kvinder ser os selv, når vi kigger os i spejlet. Derfor har jeg også talt med mine veninder og andre kvinder om, hvad der har påvirket os.
Det er så fascinerende, hvordan alle os med opnåelige mål og idéer til hvordan vi skal se ud, er vokset op med et mønster, der er meget ens.
Nemlig, at de mest indflydelsesrige personer i vores liv har påvirket os negativt i forhold til, hvordan vi ser kropsidealer.
I den moderne verden kan vi tale om sociale medier, musikvideoer og influencers, men i dette indlæg skal vi i stedet tilbage til os, der voksede op uden sociale medier.
Os der voksede op med rundbold, kortspil, børneleg på villavejen med kridt og rulleskøjter. Os der havde IT-undervisning og som så op til Aqua og Spice Girls.
Min historie
Lad mig begynde med at fortælle min historie.
Siden jeg var helt lille har kropsidealer generelt fyldt en hel del i forhold til mig og min selvopfattelse.
Min mor var altid på slankekur og hun gik hele tiden op og ned i vægt. Min far var generelt uforstående over for hende spisemønster, måske fordi min farmor havde lært ham at være mere eller mindre fedtforskrækket, netop som hun selv altid har været.
Det har naturligvis altid givet anledning til spændinger derhjemme, men nok om det. Nu til en meget lille pige. Mig i 1994, tre år og børnehaveklar.
Jeg har altid kigget meget på, hvordan jeg så ud i forhold til mine veninder, selv da jeg var helt lille.
Jeg husker tydeligt, hvordan jeg i børnehaven var den eneste lille pige med krøller, mens alle de andre havde det fineste glatte hår. Det gjorde mig heldigvis ingenting, men pointen er, at jeg sammenlignede mig med andre allerede dengang.
Jeg kan også huske, hvordan fremmede mennesker ville komme over til mig, når jeg handlede med min mor og de ville begynde at røre ved mit hår og tale om det. Jeg synes naturligvis, som den lille pige jeg var, at det var meget underligt. Men min mor var heldigvis altid god til at sige, at det bare var fordi, de ikke selv havde krøller, og at jeg var så heldig.
Da jeg begyndte i skole, var jeg ikke blandt de populære børn. Men jeg var nem og jeg legede med dem, der havde lyst. Jeg blev heller aldrig rigtigt mobbet, men da jeg kom op i 10-11 årsalderen var jeg bestemt en af de piger, der udviklede sig først og det gav anledning til, at folk gjorde lidt grin med mig.
Det skyldtes, at jeg var en af de eneste på skolen med en fyldig bagdel og med begyndende barm, og det var absolut ikke sjovt. Jeg blev kaldt for “samba” og det var så pinligt for mig.
I fjerde klasse blev jeg helt besat af at danse, og det gav naturligvis anledning til, at jeg plagede mine forældre om at gå til dans. Og som de gode forældre de var, lod de mig starte til standard børnedans.
Der gik ikke lang tid, før jeg blev vild med denne sport og jeg blidt bidt af at lære nye danse. Da jeg kom i 5. klasse begyndte jeg til ballet. Jeg elskede det! Jeg kunne følge med og det gav mig selvtillid, at jeg altid kunne præstere.
Det skyldes også, at jeg overhovedet ikke havde samme succesoplevelser i skolen pga. min ordblindhed.
Anyway, balletten var dér, hvor mit hjerte hørte til og det blev det ved med!
Desværre er der en kultur i ballettens verden, som man også kender fra modelverden.
Der er stramme og konkrete idéer om, hvordan kroppen skal se ud. Det gik først op for mig, da jeg begyndte at danse på professionelt plan. Nu skulle jeg danse med nogle af de dygtigste dansere fra forskellige lande og de var alle så flotte, ranke og ekstraordinært slanke.
Mange af dem havde ikke de samme kurvede former som jeg, og det var et stort problem både når vi skulle deles op til koreografier og kostumebestillinger.
Mine mål var altid for store og min vægt var altid den højeste. Det skal lige siges, at jeg havde en fedtprocent på 13, så jeg var ikke overvægtig. Tværtimod!
Jeg husker tydeligt min lærerinde fra ballet, da hun engang sagde disse ord til mig en fredag, inden vi skulle til en fra holdets fødselsdag.
“Amalie, nu når du skal til Mikala’s fødselsdag, så lad slikposen blive og kagen stå. Du skal være klar til næste forestilling!”
Jeg havde stor respekt for denne kvinde. Hun havde banet vejen for min drøm, hun havde hjulpet mig meget og lært mig alt jeg kunne, som gjorde mig god nok. Men gud hvor gjorde det ondt. Jeg var så ked af det, men jeg stolede på, at hun ville mig det bedste.
Så jeg ville gøre hende stolt og derfor holdt jeg op med at spise. Agurker var godt nok, og jeg måtte også gerne komme citron i min vand.
Jeg sultede mig selv, og der gik ikke længe før min mormor opdagede det.
Min mormor lærte mig også meget. Hun var en af mine store forbilleder. Hende og jeg havde et meget nært forhold. Og sjovt, nok havde vi en stor fælles interesse for madlavning og sundhed.
Derfor opdagede hun også hurtigt, at noget var galt, når jeg hverken ville have tomatsuppe, sunde grøntsagssmoothies eller alle de sunde snacks, hun lavede til mig, når vi sås.
Hun var rasende og ville gøre alt for at hjælpe mig. Og jeg… Ja, jeg var så uforstående og enormt taknemmelig. Jeg ville ikke have, at hun blandede sig og jeg gjorde alt hvad jeg kunne for, at hun ikke skulle prøve på noget.
Det her er et glimrende eksempel på, hvordan børn og unge vælger sine forbilleder.
Jeg havde på den ene siden den sunde fornuft og den person, der elskede mig for, hvad jeg var og synes jeg var det bedste i hele verden. En der ville se mig have et liv, som jeg nød og en person som jeg selv kunne være stolt af.
På den anden siden havde jeg den person, som åbenlyst ville have at jeg skulle opnå mine drømme. Et barns store drøm. En kvinde som ville se min succes i et enkelt felt uden at have forståelse for konsekvenserne. Jeg tror stadig den dag idag at min danselærer ville mig det bedste, men at hun selv var farvet a branchen og selv havde underlige ideer om hvordan kroppen fungere.
Jeg ville bare ønske at jeg fra start af havde forstået konsekvenserne, men fordi jeg aldrig delte mine bekymringer med familien og i øvrigt var super god til at overtale dem om hvor godt jeg havde det og hvor glad jeg var, så var der jo ingen der troede jeg havde brug for hjælp.
Men det var en super kort historie med meget få eksempler fra min barn om ungdom som har dannet ramme om mit i dag store problem med kropsidealer.
Hvorfor giver det overhovedet mening at dele disse små anekdoter fra mit liv? Det gør det fordi min historie minder så meget om andres. Jeg har talt med kvinder hvis forældre har nægtet dem mad, fordi de ikke måtte blive tykke. Og i stedet for at give dem en sund forståelse for problemet har de bare sagt fx “Fordi du ikke skal være/blive tyk”
Jeg har også talt med kvinder hvor en eller begge forældre har givet udtryk for at deres udseende ikke var godt nok.
Sidst men ikke mindst har jeg talt med kvinder som er vokset op i omgivelser hvor spisevaner, vægt og udseende har fyldt meget mellem personer de har set op til. Det kan være forældre eller andre mennesker som de holder af.
En lighed jeg ser er at roden er skam. Skam er en farlig, farlig følelse. Men det er også en nødvendig følelse. For for at forstå ansvar skal skammen kunne føles.
Hvorfor er det så jeg siger at skam er farlig. Det er den fordi den er svær at forstå og man skal kunne forstå hvor den kommer fra, om den er relevant og berettiget.
De er ikke nemt for unge mennesker og børn. Det er noget vi først virkelig lære når vi bliver voksne og vi begynder at lære at tage ansvar.
Den sunde måde at lære ansvar på kommer fra Act – Reward. Dvs. at når du bliver belønnet for at tage ansvar. Det betyder nemlig at du har forstået balancen mellem belønning og ansvar, og ansvar og skam.
Et eksempel er at jeg har en hund. Min hund skal luftes tre gange om dagen og hvis jeg lufter den bliver jeg mødt af en tilfredsstillende følelse, som er belønningen. Denne belønning kommer fordi jeg gik imod skamme ved at lade hver.
Hvis jeg ikke blev ramt af en følelse af skam var jeg aldrig kommet afsted og havde derfor ikke kunne forstå at tage ansvar.
Det er så nemt at forstå for en voksen. Men hos børn er ansvarsfølelsen ikke nødvendigvis koblet til belønningsfølelsen endnu.
Derfor vil jeg opfordre alle til at sørge for at skam bliver holdt på lang afstand, nå de kommer til børn og unge og især når det kommer til kropsidealer. For gud hvor kan det ødelægge meget. Brug i stedet dine ressourcer på at lære dem ansvarsfølelse og belønningen. Uddan dem og giv dem sunde selvbevidste vaner, som giver selvsikkerhed og forståelse.
Jeg danser ikke ballet længere og det er ikke valgt jeg selv har truffet, men et valg min krop har truffet for mig pg.a for mange skader og ødelagte led.
Men hvad betyder det så for mine kropsidealer og kan vi mennesker bare stoppe forbindelsen mellem de “onde ideer og overbevisninger”
Nej! Så nemt er det ikke. Det er uanset som du er tilbage til en normal vægt, er blevet lidt overvægtigt eller er super undervægtig. Du kan ikke bare ændre din ide om hvad der acceptabelt.
De piger og kvinder jeg har talt med om dette emne bliver aldrig tilfredse. De slås måske ikke med vægten, men de slås med deres udseende.
Nogle tager på og taber sig hele tiden. Andre har helt syge ideer om hvordan de bør se ud og bruger kosmetiske behandlinger.
Nogle får lavet fedtsugninger for at se ud som de vil og andre bruger det meste af deres liv i et fitnesscenter uden selv at kunne se hvordan de ser ud.
Det er en ond og tidlig manipulation, der ligger til grunde for dette og det er noget ville alle sammen skal tænke over når vi omgås andre mennesker.
Jeg tror det som er vigtigt at forstå er at vi som voksne mennesker måske kan komme til at manipulere unge mennesker og børn i retning vi aldrig havde intentioner om.
Måske tror vi at vi hjælper dem, men vi er de voksne. Vi er nødt til at forstå hvad der foregår og vi er nødt til at være opmærksomme.
Tænkt på hvor mange kilder der er til manipulation idag, med vores sociale medier og så videre. Hvis du spørger mig er vi nødt til at sikre at de sunde værdier kommer fra os.
Det var mit Tankemylder for denne gang, jeg kunne formegenligt have været blevet ved i timevis, mon nok er nok.
Hvad er din holdning til dette emne. Er du dybt uenig, er det hele noget være vrøvl, har du noget at tilføje eller har du bare en historie du gerne vil dele.
Så skriv gerne en kommentar.
Tak fordi du læste med!
One comment
[…] Stay Classy Kvinder har for nyligt udgivet en yderst spændende artikel omhandlende kropsidealer og udseende. Her fortæller Amalie sin egen personlige historie, ligesom hun giver sin mening til kende omkring manipulation på sociale medier og meget mere. Du kan læse artiklen her. […]